Sevdiğim Kadınlar' da : Rachel Brice - Estetik algısı mı? Gel Hadi Yolculuğumuzu Kutlayalım! Kimse İçin Değil Kendine Dans Et!
''Hikayenin güzelliği, sevdiğim şeye (dansa) güvenmek, diğer dansçılarla ve kadınlarla bağlantı kurmak, arkadaşlığı rekabetin önüne koymak.'' Rachel Brice, onu ve ekibini izlerken bu cümleyi zaten dansıyla kuran bir göbek dansçısı ve eğitmen. O, göbek dansı denince akla gelen imgeyi benim için değiştiren kadındır. Kendine özgü tekniğiyle uygulanan koreografide, bu gösteriyi etkili kılan şey ne sıkı kurallarla inşa edilmiş bir performans ne de genel bir ''görsel kaygı''. Sahnede kalıplaşmış ''estetik'' ya da ''güzellik'' standartlarına aldırış etmeyen her yaştan, bedenden, renkten ve uzunluktan kadın kıvrılarak, eğilip bükülerek, duyulan müziği adeta vücutlarıyla çiziyorlar. Bu noktada aslında kadın çemberinde kurulan bir ''beden olumlaması''* ve kendini özgürleştirme ayinini izliyoruz. Bu ayindeki uyum sıkı senkronizasyon zorunluluğundan değil, farklılıkların birlik